CAGIVA RIJDERS GROEP

Publicatie CRG Nieuwsbrief

De geschiedenis van de Cagiva Mito


In 1989 werd het tijd voor Cagiva om de Cagiva Freccia C12R te vervangen. De Freccia (Pijl in het Nederlands) was al enkele jaren op de markt. Begonnen als de C9, daarna als de C10 en als laatste de C12 met als toetje de C12 R. Tevens wilde Cagiva een straatmodel op de markt brengen van de GP500 (Grand Prix machine) om de racesuccessen commercieel te benutten. De GP 500 machine werd overigens destijds o.a. door Randy Mamola gereden.

Het duplicaat van de GP 500 races werd de Mito (in het Nederlands Mythe) genoemd. De Mito werd ontworpen door de uitvinder van de Ducati 916, meesterontwerper Massimo Tamburini. Iedereen die de Cagiva racerij een warm hart toedroeg en geen racer kon betalen, (deze waren overigens helaas niet eens te koop), kon met de aanschaf van een Mito een motorfiets aanschaffen die veel uiterlijke gelijknissen vertoonde met de GP 500 racer. Toen de Mito op de markt kwam was dit dan ook een groot succes op de Italiaanse markt bij met name de jeugd. Een prachtig uitziende motor, goed afgewerkt, alles behalve langzaam, veel gelijkenissen met de GP racer en betaalbaar.

Het motorblok van de Freccia werd behouden. Ook de Freccia had reeds zeven (!) versnellingen, iets wat destijds uniek was voor een motorfiets. Overigens nu nog steeds. De cilinder werd wel opnieuw ontworpen en zo werd ook het uitlaatsysteem geperfectioneerd. De voorremmen zouden overigens niet misstaan op een Ducati 851.

Het frame , het zwakke punt van het Freccia ontwerp, werd - om in de tijdgeest te blijven - compleet nieuw ontworpen als een Delta-box frame en om ook aan de kilo´s te denken werd deze uit aluminium gemaakt. Cagiva investeerde veel in de ontwikkeling van de Mito. Het streven was om een zo apart mogelijke motorfiets op de markt te brengen. Hiermee lukte het Cagiva om zich te onderscheiden van de concurrenten. Een 125 cc motorfiets was niet langer saai!

De Cagiva Mito Eddie Lawson Door deze investeringen werd de Mito al snel een hoogwaardig kwaliteitsproduct op de Italiaanse markt. Maar een 125 cc motorfiets in Italië moet dan ook iets speciaals hebben, om zich te onderscheiden van het massale aanbod van 125cc motorfietsen in Italië. Aprilia onderscheidde zich door de enkelzijdige achterwielophanging. De Mito deed dat door de banaanvormige achterbrug , oorspronkelijk afkomstig van de racerij. Deze achterbrug was overigens een gegoten exemplaar.

De Motorshow in Milaan kwam inmiddels akelig dichterbij. Cagiva wilde hier de Mito introduceren. Er waren echter problemen met de kuipwerkleverancier uit Taiwan. Door kwaliteitsproblemen kon deze leverancier de kuipdelen niet op tijd leveren. Hierdoor werd Cagiva gedwongen om een naked versie van de Mito op de markt te brengen, om zo een zomer zonder verkopen te vermijden. Gelukkig was er geen man overboord omdat in Italië toentertijd de naked motorfietsen een trend werden. Een geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen.

Vanaf 1991 waren de kwaliteitsproblemen opgelost en kon de Mito met "full fairing" geleverd werden. Door het "nieuwe" uiterlijk en het eveneens toegenomen vermogen, stegen de verkoopaantallen van de Mito boven die van de concurrenten, Aprilia, Gilera, Honda en de rest uit. Een andere belangrijke oorzaak van het verkoopsucces, was de lage verkoopprijs van de Mito. Destijds had je een Mito voor 5.777.000 Lire (circa Euro 4140,-) tegen 6.770.000 Lire voor een Aprilia.

De Firma Cagiva was dus in haar opzet geslaagd om een duplicaat van de GP500 op de markt te brengen. Zelfs het schoeisel had gelijke afmetingen met de GP500 racers. Vanuit optisch oogpunt kon de Mito een 600 cc motorfiets zijn.

Vanaf modeljaar 1993 werd de Mito in detail gewijzigd. Hieruit volgde de Mito 2. De wijzigingen waren terug te vinden in de 38 mm Marzocchi voorvork welke werd vervangen door een mooie 40 mm Marzocchi Up-side down. Hierdoor moest het voorspatbord ook enigszins van vorm veranderen. De voorremmen van Brembo werden verbeterd. Gelijkmatig werd het vermogen van de Mito van 1991-1994 van jaar tot jaar verbeterd en de aluminium einddemper werd vervangen door een Carbon versie.

De Mito hield vier jaar hetzelfde uiterlijk. Als modelvariant was de Lawson Mito beschikbaar (Mito 1 bouwjaar 1992 en Mito 2 bouwjaar '93 en '94) om Eddie Lawson te eren die succesvol was met de GP 500 races op het circuit. Dit model is herkenbaar aan het grote nummer 7 op de kuip ( het nummer waarmee Eddie Lawson de eerste Cagiva Grand Prix overwinning behaalde in Hongarije), de Eddie Lawson vermelding op de tank en de goudkleurige Up-side-down voorvorkpoten. Bovendien hadden de Eddie Lawson Mito's getunede motoren en daardoor 10% meer vermogen dan standaard Mito's.

Vanaf het begin was tevens de Lucky Strike Mito beschikbaar. Deze werd onder de naam "Cagiva Mito Racing" verkocht en had ook 10 % meer vermogen.

In1994 werd het tijd voor een grote update voor de Mito. De naam Mito werd behouden. Wel werd de afkorting EV toegevoegd (EV staat voor Evolution). Bij deze versie werd het agressieve front en het ergonomisch gevormde kuipwerk van de Ducati 916 overgenomen. Net als de 916 werd de nieuwe Mito ontworpen door Massimo Tamburini en zijn team in het nieuwe Centro Ricerche Cagiva (CRC) in San Marino. Wat meteen de geheimzinnige logo´s op de flanken van de kuip verklaard. Het frame van de vorige generatie Mito´s werd behouden met slechts enkele detailwijzigingen. Hetzelfde gold in feite voor de motor. Ook die onderging slechts in detail wijzigingen. De 56 x 50,6 mm grote motor beschikte nu over een enigszins anders gevormde verbrandingskamer, waardoor de compressieverhouding tot 8,2:1 kon worden opgedreven. De cilinderpoorten werden hertekend en de krukas en de balansassen werden onderhanden genomen. De `flappen`van de reed valve zijn nu van koolstofvezel gemaakt, net als op de Cagiva V594 van John Kocinski . Ook het electronische CTS power-valve systeem kwam zo van de 500 cc racer (en van de vorige Mito) af. Door de koolstofvezel reed valve kreeg de EV een spontanere gasopname en de luchtfilterkast werd nieuw ontworpen.

Inmiddels was bij Ducati de snelheid een beetje uit de verkoop, maar lag er wel een mooi blok klaar Hierbij tot slot het derde deel van de geschiedenis van de nog steeds geproduceerde Cagiva Mito. In het 2e deel zijn wij gestopt halverwege de modificaties die in modeljaar 1994 werden doorgevoerd.

Door de koolstofvezel reed-valve kreeg de EV een spontanere gasopname en de luchtfilterkast werd nieuw ontworpen. Hierbij werd meer de vorm van de luchtfilterkast van een 916 aangehouden. Door de motorisch wijzigingen werd hetzelfde vermogen behaald als bij de oudere Mito's, echter met een grotere betrouwbaarheid en een zuiniger verbruik.

De cockpit werd enigszins veranderd door een andere opstelling van de meters. De toerenteller werd nu links geplaatst en de kilometerteller in het midden zoals het een echte racer betaamd. Een waarschuwingslampje voor de brandstofreserve werd toegevoegd. Ook de uitlaat werd opnieuw ontworpen en voorzien van een koolstofvezel/Kevlar geluiddemper. Ook werd de uitlaat een centimeter hoger gehangen voor een sportiever uiterlijk. Verder werd een stuurdemper gemonteerd voor de benzinetank. Opnieuw naar voorbeeld van de 916. Echt noodzakelijk is deze stuurdemper niet maar het ziet er wel schitterend uit.

De Mito is een bestseller in Italië en vele anderen Europese landen. In verschillende landen werd dan ook geraced in wedstrijden exclusief voor de Cagiva Mito, zoals in Italië en Oostenrijk.

De laatste tijd is het rustiger (!) rond de ontwikkeling van de Mito. Sinds bouwjaar 2000 is het gedaan met de zeven versnellingen, de Mito heeft er nu "slechts" 6 en het vermogen is verminderd naar circa 15 PK. Ook voor modeljaar 2003 staat de Mito weer op het modellenprogramma.

Feit is wel dat er veel Mito's verkocht zijn en het een bijzondere motorfiets blijft. Voor degene die denken" een zware is je ware" kan ik alleen maar adviseren om, als je de kans krijgt, een testrit op een Mito te maken. Je zult merken dat een Mito alles behalve traag is, graag op toeren gehouden wordt gehouden, het liefst tussen de 8.000 en de 11.000 rpm, superscherp stuurt en je aan het werk zet. Veel schakelen is het motto, maar ja wat wil je, je hebt er zeven!

Bovenstaande tekst is een publikatie uit de CRG Nieuwsbrief nr 2 en 3 jaargang 2002 en nr 1 jaargang 2003. Op de tekst rust copyright en mag uitsluitend na uitdrukkelijke toestemming van de Cagiva Rijders Groep gebruikt worden (CRG 03-01-2005).